όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

(ευχή) καλές διακοπές!



"το όνομά μου είναι δρόμος..."


"διακοπή
η [δiakopí] Ο29 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του διακόπτω. 1α. προσωρινό ή οριστικό τέλος, σταμάτημα μιας πορείας, διαδικασίας ή δραστηριότητας: Στη διάρκεια του ταξιδιού κάναμε δυο τρεις διακοπές. Aς κάνουμε μια μικρή ~, διάλειμμα. Δουλεύει ασταμάτητα χωρίς ~. Kοιμάται με διακοπές, κάνει διακεκομμένο ύπνο. Aποφασίστηκε η ~ των έργων / των εχθροπραξιών. ~ των μαθημάτων για τρεις μέρες. β. βλάβη ή άλλη ανωμαλία που δεν επιτρέπει να λειτουργήσει ή να διεξαχθεί κτ. ομαλά: Είχαμε ~ νερού / διακοπές στην ηλεκτροδότηση. ~ της συγκοινωνίας λόγω της κακοκαιρίας. γ. παρέμβαση που εμποδίζει τη συνεχή ροή του λόγου κάποιου ομιλητή: Δεν επιτρέπει διακοπές την ώρα της διδασκαλίας. 2. (πληθ.) α. καθορισμένη περίοδος κατά την οποία διακόπτεται η λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των δικαστηρίων, της βουλής κτλ.: Οι διακοπές των Xριστουγέννων / του Πάσχα. Οι καλοκαιρινές διακοπές. Aρχίζουν / τελειώνουν οι διακοπές. || Tμήμα (θερινών) διακοπών της βουλής, σώμα με περιορισμένο αριθμό βουλευτών που συνεδριάζει το καλοκαίρι. β. περίοδος κατά την οποία μεγάλος αριθμός ατόμων μετακινείται από τον τόπο της μόνιμης κατοικίας του, για να ξεκουραστεί και για να ψυχαγωγηθεί: Πού πήγατε για διακοπές φέτος το καλοκαίρι; Θα κάνουμε διακοπές στο βουνό / στη θάλασσα. Περάσαμε τις διακοπές μας στο εξωτερικό. Λείπει / είναι σε διακοπές. Tο κατάστημα θα μείνει κλειστό λόγω διακοπών.
 (ευχή) καλές διακοπές.
[λόγ.: 1: ελνστ. διακοπή, αρχ. σημ.: `ρήγμα΄· 2: σημδ. γαλλ. vacances (πληθ.)]"

πηγή: Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE&dq=



Where The Boundaries Are - Message in a Bottle-Soundtrack : Gabriel Yared


μη ξεχνάς..στο σύνορο... που σ'έχουν φυλακίσει...
στο μυαλό.. δεν υπάρχουν σύνορα..
ούτε όρια..
"solus creas"..


εύχομαι μέσα από την καρδιά μου
καλή αντάμωση!

Ιω


Υ.Γ. ευχαριστώ τον καλό μου φίλο-ταξιδευτή Γιάννη Π.για την "ταξιδιάρικη" φωτογραφία.

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

Παναγία, η μάνα όλων



Μια υπέροχη ανάρτηση

από paterikos.blogspot.gr





Πατερικός: Παναγία, η μάνα των Αγιορειτών: Ήταν ένα γεροντάκι που μόλις άκουγε τ’ όνομα της Παναγίας έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Ήταν ένας Καυσοκαλυβίτης που όποτε γύριζε πλευρό τη ...





χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!

χρόνια πολλά σε όλους

χρόνια πολλά και στη Μαρία της ψυχής μου!



Ιω

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

η άλλη φωνή..






Η άλλη φωνή


"Υπάρχουν φωνές που τις όρισε

η μοίρα να είναι ταυτόσημες

με το φως, καθαρές σαν την πρώτη

ύλη που πλάστηκε με αυτήν

στον παράδεισο το πρώτο λουλούδι

(οι φωνές των ποιητών

φωνή του Θεού, που τυχαίνει

σπάνια να ακούγεται)"


Νικηφόρος Βρεττάκος





Αυτό το Φως δε λιγοστεύει - Άλκηστις Πρωτοψάλτη
στίχοι Μιχάλης Γκανάς, μουσική Νίκος Αντύπας





να γυρεύεις το φως..
Ιω

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

όταν το ψέμα σε φτάσει..



όταν το ψέμα σε φτάσει
δε σε προσπερνά..
πορεύεται μαζί σου..
βαρίδι.. στην περπατησιά..
σκιά..στο βλέμμα..
σα να μαγκώνεις συνεχώς.. σε ένα χερούλι πόρτας..
αν είναι δικό σου.. φανέρωσέ το... θα εξαφανιστεί..
αν είναι από χείλη ξένα..
προχώρα αγέρωχα μπροστά..
δε θα μπορέσει.. ν'ανταγωνιστεί την αλήθεια σου..
θα ξεμείνει πίσω..κουρασμένο..
και..θα χαθεί..στην πορεία..





Τράπουλα
στίχοι Οδυσσέας Ιωάννου, μουσική-ερμηνεία Μίλτος Πασχαλίδης



εκτός.. εάν δεν αντέχεις την αλήθεια..
και θες να ταξιδεύεις.. μέσα στο ίδιο ψέμμα
ξανά..και ξανά..
σχεδόν εθιστικά..


Ιω

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

"Η σιγή"...





Η ΣΙΓΗ 
  (απόσπασμα από Ασκητική - SALVATORES DEI )
Νίκος Καζαντζάκης


"Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε
κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: "∆εν µπορώ να σταθώ, δεν µπορώ να
καώ, κανένας δεν µπορεί να µε σβήσει!" 
∆έντρο φωτιά γίνεται ολοµεµιάς το Σύµπαντο. Ανάµεσα από τους καπνούς κι από τις
φλόγες, αναπαµένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αµόλευτο, δροσερό, 
γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως. 
Από την αψηλή τούτη κορυφή κοιτάζω την κόκκινη γραµµή που ανηφορίζει· 
τρεµάµενο αίµατερό φωσφόρισµα, που σούρνεται σαν έντοµο ερωτεµένο µέσα από
τους αποβροχάρικους γύρους του µυαλού µου. 
Εγώ, ράτσα, άνθρωποι, γης, θεωρία και πράξη, Θεός, φαντάσµατα από χώµα και
µυαλό, καλά για τις απλοϊκές καρδιές που φοβούνται, καλά για τις ανεµογγάστρωτες
ψυχές που θαρρούν πως γεννούνε. 
Από που ερχόµαστε; Που πηγαίνουµε; Τι νόηµα έχει τούτη η ζωή; φωνάζουν οι
καρδιές, ρωτούν οι κεφαλές, χτυπώντας το χάος. 
Και µια φωτιά µέσα µου κίνησε ν' απαντήσει. Θα 'ρθει µια µέρα, σίγουρα, η φωτιά να
καθαρίσει τη γης. Θα 'ρθει µια µέρα, σίγουρα, η φωτιά να εξαφανίσει τη γης. Αυτή
είναι η ∆ευτέρα Παρουσία. 
Μια γλώσσα πύρινη είναι η ψυχή κι αγλείφει και µάχεται να πυρπολήσει τον
κατασκότεινο όγκο του κόσµου. Μια µέρα όλο το Σύµπαντο θα γίνει πυρκαγιά. 
Η φωτιά είναι η πρώτη κι η στερνή προσωπίδα του Θεού µου. Ανάµεσα σε δυο
µεγάλες πυρές χορεύουµε και κλαίµε. 
Λαµποκοπούν, αντηλαρίζουν οι στοχασµοι και τα κορµιά µας. Γαλήνιος στέκουµαι
ανάµεσα στις δυο πυρές κι είναι τα φρένα µου ακίνητα µέσα στον ίλιγγο και λέω: 
Πολύ µικρός είναι ο καιρός, πολύ στενός είναι ο τόπος ανάµεσα στις δυο πυρές, πολύ
οκνός είναι ο ρυθµός ετούτος της ζωής· δεν έχω καιρό, δεν έχω τόπο να χορέψω! 
Βιάζουµαι! 
Κι ολοµεµιάς ο ρυθµός της γης γίνεται ίλιγγος, ο χρόνος εξαφανίζεται, η στιγµή
στροβιλίζεται, γίνεται αίωνιότητα, το κάθε σηµείο -θες έντοµο, θες άστρο, θες Ιδέα· 
γίνεται χορός. 
Ήταν φυλακή, κι η φυλακή συντρίβεται κι οι φοβερές δυνάµες µέσα λευτερώνουνται
και το σηµείο δεν υπάρχει πια! 
Ο ανώτατος αυτός βαθµός της άσκησης λέγεται: Σιγή. Όχι γιατί το περιεχόµενο είναι
η ακρότατη άφραστη απελπισία για η ακρότατη άφραστη χαρά κι ελπίδα. Μήτε γιατί
είναι η ακρότατη γνώση, που δεν καταδέχεται να µιλήσει, για η ακρότατη άγνοια, πουδεν µπορεί. 
Σιγή θα πει: Καθένας, αφού τελέψει τη θητεία του σε όλους τους άθλους, φτάνει πια
στην ανώτατη κορφή της προσπάθειας· πέρα από κάθε άθλο, δεν αγωνίζεται, δε
φωνάζει· ωριµάζει αλάκερος σιωπηλά, ακατάλυτα, αιώνια µε το Σύµπαντο. 
Αρµοδέθηκε πια, σοφίλιασε µε την άβυσσο, όπως ο σπόρος του αντρός µε το
σπλάχνο της γυναίκας. 
Είναι πια η άβυσσο η γυναίκα του και τη δουλεύει, ανοίγει, τρώει τα σωθικά της, 
µετουσιώνει το αίµα της, γελάει, κλαίει, ανεβαίνει, 
κατεβαίνει µαζί της, δεν την αφήνει! 
Πώς µπορείς να φτάσεις στο σπλάχνο της άβυσσος και να την καρπίσεις; Αυτό δεν
µπορεί να ειπωθεί, δεν µπορεί να στριµωχτεί σε λόγια, να υποταχτεί σε νόµους· 
καθένας έχει και τη λύτρωση τη δική του, απόλυτα ελεύτερος. 
∆ιδασκαλία δεν υπάρχει, δεν υπάρχει Λυτρωτής που ν' ανοίξει δρόµο. 
∆ρόµος ν' ανοιχτεί δεν υπάρχει. 
Καθένας, ανεβαίνοντας απάνω από τη δική του κεφαλή, 
ξεφεύγει από το µικρό, όλο απορίες µυαλό του. "




"∆εν µπορώ να σταθώ, δεν µπορώ να καώ, 
κανένας δεν µπορεί να µε σβήσει!"

να σέβεσαι το "Σύμπαντο"
για να σε σέβεται και αυτό..

Ιω

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

ανασύσταση..





ανασύσταση


γελάς και γελώντας πετάς
και πετώντας εξαϋλώνεσαι
και ανασυστάσαι
προσγειώνεσαι μπροστά μου
πλασμένος από αλμύρα και νότες
 σ'αγγίζω
τα μάτια γεμίζουν 
 τα αυτιά πλημμυρίζουν 
πετώ και εγώ

Ιω


Weather to fly - Elbow




Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

βγαίνω στη βροχή..




θαρρώ.. πως η βροχή..
φτιάχτηκε.. για να ξεδιψούν πιότερο..
οι ψυχές των ανθρώπων..
παρά η άνυδρη γης..






 υπέροχη ερμηνεία.. 
αβίαστη ..μεθυστική..
σαν τον ήχο της βροχής..


Ταξίδι στη βροχή - Τάκης Σωτηρχέλλης





να γιομίζεις..μυρωδιές..
από υγρό χώμα.. και δυόσμο..

καλό απόγευμα

Ιω

ο ποιητής..είναι..



Το έργο των ποιητών

"Οι ποιητές κατοικούν έξω απ’το φόβο.
Κι όπως ο ήλιος φωτίζει απ’ευθείας, κι εκείνοι: μιλούν
απ’αυθείας. Παλάμη δεν δύναται να τους κλείσει το στόμα,
να δεσμεύσει το θείο τους πάθος.
Γνωρίζοντας από τί πάστα γίνονται οι βασιλιάδες, ξέρουν
να διαχωρίζουν του Θεού τους νόμους, απ’τους νόμους τους.
Επαναλαβαίνουνε, όπως το σύνθημα οι φύλακες,
την αλήθεια που απαγορεύεται.

Ο ποιητής
είναι το πνεύμα της γης που σηκώνεται όταν
γίνεται σκότος και λάμπει όπως ένα κομμάτι αστραπής
 σε μεγάλο ύψος τη νύχτα."

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ



Balmorhea - Truth


να αγαπάς την αλήθεια..
να προσπαθήσεις.. και εσύ.. να "ποιήσεις"..
"ένα κομμάτι αστραπής..στο σκοτάδι.."


με σεβασμό..  
στην Εντέλεια και στο Φως..

Ιω

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

"je ne regrette rien.."*


μόνη στο Παρίσι..

κάπου εκεί στα μέσα Λυκείου..
αφορμή... ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών..
στόχος .. η γνωριμία  με το  γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα..
αιτία... "πετάω τη σκούφια μου" για ταξιδεμούς...
νέες εμπειρίες.. νέες ανακαλύψεις..

πρώτη στάση ..
Luneville -Nancy




μια εβδομάδα εκπληκτική..




ενδιαφέρουσες γνωριμίες..με όλες τις εθνικότητες..
ένα πολύχρωμο μωσαϊκό...
η γαλλική προφορά να σου ξελογιάζει την ακοή..
 οι  Γάλλοι φίλοι να προσπαθούν να διορθώσουν τη δική μου..
-Oui...έλεγα εγώ...
-Mais not Oui...Ouiii..επέμεναν αυτοί..
όσο για αγγλικά.... ούτε λόγος..
δεν καταδέχονταν..να μιλήσουν άλλη γλώσσα..
τριγύρισα στους δρόμους της ..
"φοίτησα" λιγάκι ..στο σχολείο της
πήρα μέρος στους αθλητικούς σχολικούς αγώνες..
στην παρέλαση-γιορτή ντυμένοι αρχαίοι 'Ελληνες Θεοί..
τους έμαθα να χορεύουν συρτάκι, χασάπικο..
τους έδειξα την Ελλάδα στον χάρτη..διότι την έψαχναν κοντά στην Ινδία..
 περιπλανήθηκα στους υπέροχους κήπους
στο  Parc des Βosquets du château
ψάχνοντας την Ιωάννα της Λωραίνης ...
άκουγα το "Bigmouth strikes again"..των Smiths.. στο walkman
και μουρμούριζα...
"And now I know how Joan of Arc felt
Now I know how Joan of Arc felt
As the flames rose to her roman nose
And her Walkman started to melt
Oh ... "

http://www.chateauluneville.cg54.fr/fr/le-jardin-et-le-parc-des-bosquets.html

 μυήθηκα ..κρυφά..στα μυστικά του καπνίσματος...με Gauloises..

στα μυστικά της κουζίνας.. με quiche lorrain, baguettes..croissants, σούπα Saint-Germain, crepe Suzette..



στη γαλλική μουσική.. με Όφενπμαχ..Μπερλιόζ, Ραβέλ,Μπιζέ..και πιο σύγχρονους..
Εντίθ Πιάφ, Ζαν Μισέλ Ζαρ, Μιλέν Φαρμέρ,Ρενέ Ομπρύ..Αλαίν Σουσόν,

δοκίμασα στα κρυφά κρασί ποικιλίας... Pinot Noir...
και ένα κλεφτό..γαλλικό φιλί.. κυριολεκτικά.. όχι μεταφορικά..
συζητήσαμε για Γάλλους διανοητές - φιλοσόφους.. Βολταίρο...Ντιντερό..Καμύ..Μοντεσκιέ..Σιμόν ντε Μποβουάρ.. Ντεκάρτ..Φουκώ.. Σαρτρ.. κάποιοι τότε.ακόμα.. άγνωστοι σε μένα..
την παράσταση φυσικά έκλεψε ο Μαρκήσιος ντε Σαντ.. που έκανε τα κορίτσια της παρέας να κοκκινίσουν από ντροπή..
όπως κατάλαβες..
η γνωριμία με το γαλλικό "εκπαιδευτικό" σύστημα.. έπιασε τόπο..

δεύτερη στάση Παρίσι..
Αχ! το Παρίσι..ερωτεύσιμο.. με την πρώτη ματιά..

Alone in Paris - Les Ombres


οι δρόμοι του, τα παριζιάνικα καφέ του..
ο Σηκουάνας με τα μπατό μους (καραβάκια )..
οι βόλτες στις όχθες του..χαζεύοντας  μικροπωλητές..
και ζωγράφους.. επί τω έργω..
 τα Ηλύσια Πεδία με την  Αψίδα του Θριάμβου..
η επιβλητική Παναγία των Παρισίων..
 όπου έβαζες στοίχημα ότι κάποιο γκαργκόιλ..
ζωντάνεψε ..κουνώντας λίγο το κεφάλι του..αναζητώντας την Εσμεράλντα..
και τριγύρω αξιοθαύμαστοι καλλιτέχνες του δρόμου..ακροβάτες..
μάγοι..δαμαστές της φωτιάς.. να δίνουν άλλο χρώμα στη ματιά σου..

λίγο πιο εκεί...ο  Πύργος του Άιφελ... με την υπέροχη θέα..

το μουσείο του Λούβρου...
με τη φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης..  στην κορυφή της κλίμακας Daru..
τόνωνε την περηφάνια σου..
η Αφροδίτη της Μήλου.. σου μιλούσε..
και ο πίνακας της σφαγής της Χίου του Ευγένιου Ντελακρουά..
σε έκανε να ανατριχιάζεις.. από συγκίνηση..
μια κυρία με απογοήτευσε λιγάκι... η σαγηνευτική Μόνα Λίζα...
την περίμενα..λίγο πιο μεγάλη...πιο εντυπωσιακή..
αλλά δεν μπορούσα να μην της το συγχωρήσω..

έπειτα...
το μουσείο του Ογκίστ Ροντέν.. με τον "σκεπτόμενο" -
(le penseur de Rodin)
που χρειαζόσουν τουλάχιστον μία ώρα να τον περιεργαστείς..
και άλλο τόσο να τον θαυμάσεις..
το Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού ή αλλιώς κέντρο Μπομπούρ
που φιλοξενούσε τη δημόσια βιβλιοθήκη πληροφοριών..
και το εξαιρετικό Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης..
όπου έργα γλυπτικής, ζωγραφικής και φωτογραφίας..
σε οδηγούσαν σε ρεύματα μοντέρνας τέχνης
υπερρεαλισμός..κυβισμός..φωβισμός.. βιομηχανικό σχέδιο..

και αφήνω για το τέλος..
το πιο μποέμικο μέρος.. του κόσμου ολάκερου..
τη Μονμάρτη..
σκαρφαλωμένη σ'έναν λόφο ..
με την εκκλησία της Σακρέ Κερ - "Βασιλική της ιερής καρδιάς"..
στα λιθόστρωτα στενά δρομάκια της νομίζεις..
ότι θα ξεπροβάλλουν  ο Βαν Γκογκ, ο  Ματίς και ο  Πικάσο... ο Ζολά .. ο Ανρί ντε Τουλούζ - Λοτρέκ.. ο Γκυ ντε Μωπασσάν..ο Χέμινγουεϊ.. η Γερτρούδη Σταίν.. ο Φιτζέραλντ.. ο Έζρα Πάουντ
και άλλοι τόσοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες.. της  μπελ επόκ...
Γάλλοι και μη...που σύχναζαν εκεί..

Paris - La Boheme - (Charles Aznavour)


υπέροχος ταξιδεμός..ο παριζιάνικος...
το μυαλό..πάντα θα επιστρέφει εκεί..
και με τη φαντασία του..
θα μπορεί να ζει τη συνέχεια της ιστορίας..
" εγώ να τριγυρνώ με  ασπρόμαυρη ριγέ μπλούζα.  μπερέ..
και  κόκκινο μαντήλι στο λαιμό..
στις όχθες του ποταμού...
"καλοπιάνοντας" το μυαλό..να κατεβάσει την τέλεια ιδέα...
κερνώντας  το.. υγρό ..αέρα..και καπνό gauloises
και μόλις η πολυπόθητη έμπνευση φανεί..
να τρέχω ενθουσιασμένη.. στη σοφίτα της Μονμάρτης..
από'που θα φαίνονται  οι στέγες των σπιτιών..
παρέα μόνον με μια παλιά γραφομηχανή..και κόκκινο Pinot Noir..
και ένα φεγγάρι ολόγιομο, Θεέ μου,..σωστός  κλέφτης..
να μπαίνει απ'το παράθυρο..
χορεύοντας.. στο ρυθμό..της γραφής..
και να τραγουδά...
"ζωή σαν τριαντάφυλλο"..ζωή μου..




La Vie en Rose - Edith Piaf




"μη μετανιώνεις.. για τίποτε"..
όλα είναι δικά σου..και αυτά..που πέρασαν..
και τα άλλα που θα'ρθουν..

να χαμογελάς

Ιω

Υ.Γ.ο τίτλος της ανάρτησης "Je ne regrette rien"  είναι τίτλος από τραγούδι της Edith Piaf  και σημαίνει "δεν μετανιώνω για τίποτα"

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

"Μια προσταγή..Γκρεμίστε"..




Ὁ γκρεμιστής

"Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,
ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.
Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.
Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.
Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,
πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.
ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·
τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης
καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι
τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.
Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,
καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,
παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.
Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια
ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.
Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει
τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι
δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει
τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει
Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,
καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.
Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι
καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,
καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς ν᾿ ἀνοίξω,
καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;
Καβάλα στὸ νοητάκι μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε
γκρικάω, βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: 
Γκρεμίστε!"

Κωστής Παλαμάς



να "χτίζετε"
να "γκρεμίζετε"..
να "ξαναχτίζετε"
όσες φορές χρειαστεί..

Ιω

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

εφηβεία..όπως.."μικροί θάνατοι"..


εφηβεία..

αυτή η παράξενη περίοδος της ζωής όπου κάποιος
κρατά μπροστά στα μάτια μας έναν τεράστιο μεγεθυντικό φακό..
και όλα μοιάζουν μεγάλα...
μεγάλες αλλαγές...μεγάλες ανησυχίες..μεγάλα προβλήματα..
μεγάλες τρέλες..μεγάλα ψέματα..μεγάλα όνειρα...
μεγάλες φιλίες.. μεγάλοι καβγάδες.. μεγάλες επαναστάσεις..
μεγαλεπήβολα  σχέδια.. μεγάλα κατορθώματα.. μεγάλοι φόβοι..
μεγάλα..."ξεσκεπάσματα"..μεγάλα ξεσπάσματα..
μεγάλα.."προσόντα"..
μεγάλοι έρωτες..
λες και ήδη είχαμε ζήσει..100 χρόνια..
συνειρμικά αναπολώ τη δική μου..
ντυμένη στα μαύρα.. στο γιλέκο..οι κονκάρδες..
να λιώνω τα Dr Martens στους δρόμους της Νεάπολης..
να συχνάζω στο "Κανάλι"..


και να θέλω να αλλάξω τον κόσμο..
το πρωί να με βρίσκει ξάγρυπνη..
ακούγοντας για νιοστή φορά..


The Cure - Lovesong


 έπειτα...τα χρόνια περνούν..
εσύ μεγαλώνεις..
"ωριμάζεις".. ξεχνάς..βυθίζεσαι..
και εκεί..που είσαι έτοιμη να σε πάρει ο "'ύπνος"
έρχονται..κάτι "απίστευτα"πλάσματα
και περνάς..απ'την άλλη πλευρά του τοίχου..
στο ρόλο του γονιού...
τότε.. "λούζεσαι"..όλα τα "δεν".. και τα "εγώ ποτέ στα δικά μου παιδιά"
που έλεγες με στόμφο..
ξεστομίζεις..λόγους..λες και "κατάπιες " τους γονείς σου..
Πω πω.. το Σύμπαν τελικά έχει απίστευτο χιούμορ..
σου κλείνει επιδεικτικά το μάτι..
και σου'ρχεται ένα κρύο πιάτο...
κάποιοι το αποκαλούν εκδίκηση..
εγώ το αποκαλώ..πολύτιμη γνώση..
και όλα επαναλαμβάνονται... όμοια και απαράλλαχτα..
 ξαναζείς την εφηβεία..
τώρα όμως...ανάποδα...
στον ρόλο του "κακού"..

κάπου διάβασα πως η εφηβεία.. είναι μικροί θάνατοι..
θάβεις μέσα σου..το παιδί..τον παλιό σου εαυτό..
την "ιδανική" εικόνα των γονιών σου...
του κόσμου.. όπως τον έπλασες παιδί..
ίσως γιαυτό 
οι έφηβοι αρέσκονται...στο μαύρο...
ίσως πενθούν... υποσυνείδητα..

έχουν μπροστά τους έναν τοίχο..
πρέπει να βρουν τον τρόπο..
να περάσουν στην άλλη πλευρά..
χωρίς να "σπάσουν" τα μούτρα τους..
χωρίς να ραγίσουν τα όνειρά τους..
θυμάσαι τον μαγικό τοίχο.. στην πλατφόρμα 9 και 3/4
του σταθμού Κίνγκ Κρος στον Χάρι Πότερ;
λίγη μαγεία.. λίγη πίστη... λίγη τύχη..
και περνάς .. στο δικό σου "Χόγκουαρτς"..

αγαπώ και θαυμάζω τους εφήβους..
λατρεύω.. να συγχρωτίζομαι μαζί τους..
να "κολλάω" και γω λίγη "εφηβόσκονη"..λίγη τρέλα..
να ξεσκουριάζω το μυαλό μου..
υπάρχουν όμως και στιγμές..
που τον δικό μου έφηβο...δεν τον πιάνω πουθενά..
και εκεί...
το σκέφτομαι πολύ σοβαρά..να μετοικήσω δίπλα στην Ικαρία..
και να μάθω να παίζω..pro..
:pp


να "μεγαλώνεις"..
να "βελτιώνεσαι"..
μα..να μη χάνεις το παιδί από μέσα σου..


Ιω






Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

"Αύγουστος είναι"..



καλό μήνα σε όλους!

Αύγουστος είναι..


Αύγουστος είναι 
στίχοι Ηλίας Κατσούλης, μουσική-ερμηνεία  Παντελής Θαλσασινός


"Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα'χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ' το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία..."
(στίχοι Ηλίας Κατσούλης)


αγαπημένος μήνας ο Αύγουστος..
τον καλοδέχομαι..χαμογελώντας..με χαρά.. 
νηστεύοντας..για την Μεγαλόχαρη την Παναγιά..
με μια προσευχή στα χείλη..

"ως Μάνα θα με καταλάβεις.. να έχεις γερά..όλα τα παιδιά του κόσμου..
στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα...
μαζί και τα δικά μου..μαζί..και αυτά που αναρωτιούνται ατελείωτα γιατί.. σε μια "Λωρίδα"..γης.. 
με γάζες.. και μπαμπάκια.. μαζί και αυτά που υπογράφουν πάνω στις βόμβες..
με καρδούλες και φιλάκια...
να αγκαλιάσεις όλες τις Μάνες της γης..που καρδιοχτυπούν για τα παιδιά τους.."

και έτσι κοιτώντας ψηλά στον ουρανό..
το βλέμμα που πέφτει στο λαμπρότερο άστρο της νύχτας ..
λίγο πριν την ανατολή του Ήλιου..
τον Σείριο..τον λατρεμένο.. τον προστάτη..
την "εώα..επιτολή"..
και σκέφτομαι πόσο τυχερός..είναι ο λαός μου.. μέσα στην ατυχία του..
ξορκίζει το κακό δυνατά..βροντόφωνα...
με Φως.. με ουράνια προστασία..
με γέλια με χαρές..με χορό και πανηγύρια...
και είναι τόσα  μέσα σ'αυτόν τον ευλογημένο μήνα..
η Μεταμόρφωση του Σωτήρα..που γευόμαστε ψαράκι..
της Παναγιάς μας..με όλα τα προσωνύμια.. 
θαρρώ γιορτάζει όλη η Ελλάδα..
μαζί και η Όλυμπος..Καρπάθου...η κλέφτρα της καρδιάς μου..
θα ζητήσουμε την ευλογία του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη
 (αναδόχου του γέροντα Παίσιου) στις 18..
θα φτιάξουμε φανουρόπιτα.. στη χάρη του Αγίου Φανουρίου στις 27..
έπειτα στις 29 του μήνα..
η Αποτομή της τίμιας Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου..
μαζί και 
του (άγνωστου σε πολλούς) Αγίου Ιωάννη του Καρπάθιου..
το μαγικό πανηγύρι στην Βρουκούντα όπου το εκκλησάκι είναι χτισμένο μέσα σε σπηλιά
και πηγαίνεις είτε πεζός..είτε με γαιδουράκι..είτε από θαλάσσης..
εκεί να δεις τριήμερο...γλέντι..με μαντινάδες..λαούτα..τσαμπούνες και λύρες...

οι ειδικοί.. θα'χουν το νου τους στα "μερομήνια"..
όπου οι πρώτες δώδεκα μέρες του μήνα.. προλέγουν τον καιρό που θα έχουμε..
οι λάτρεις των σύκων..θα γεμίσουν το στομάχι τους..
με αυτόν τον μαγικό γλυκό καρπό..μαζί τους και εγώ..
θα τραγουδήσουμε Ελύτη..στην πανσέληνο..
θα ανάψουμε φωτιές στην παραλία..
θα κάνουμε ευχές..στα πεφταστέρια..
ν' αλλάξουμε τον κόσμο..
θα υποδεχτούμε συγγενείς...αγαπημένα πρόσωπα..
θα αποχαιρετιστούμε...με δάκρυα στα μάτια..

και ευτυχείς..γεμάτοι.."φωτεινοί"...θα τον αποχαιρετήσουμε
λέγοντας..
"Αχ! Αύγουστε, καλέ μου μήνα.. να 'σουν δυο φορές το χρόνο"!!!



να "γεμίσετε"..
να "φωτίσετε"..
να ευχηθείτε..


καλό μήνα !



It is always August - στίχοι Γιώργος Χρονάς, μουσική Τατιάνα Ζωγράφου
ερμηνεία Κώστας Βόμβολος



Ιω

Υ.Γ. 1. Αυτόν τον μήνα για να είμαστε εντός εποχής τρώμε : Πεπόνια, σύκα, καρπούζια, αχλάδια, σταφύλια, κολοκυθάκια, ντομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, μπάμιες, κρεμμύδια ξερά, φασολάκια.
2. ευχαριστώ τον καλό μου φίλο και ταξιδευτή Γιάννη Π. για τη "νόστιμη" φωτογραφία