όλη η ζωή μικροί ταξιδεμοί
κάθε βήμα.. κάθε βλέμμα
το βιβλίο που θα διαβάσεις
η μουσική που θα ακούσεις·

και η μνήμη
μνήμη μου.. ο μεγαλύτερος..
Ιω

"Και πώς ξέρετε αν, καθώς ταξιδεύω έτσι, δεν έχω πάρει από πίσω, στα σκοτεινά, τον ίδιο μου τον εαυτό;"
(Φερνάντο Πεσσόα -
« Το Βιβλίο της Ανησυχίας»)

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Μυστικό..πλούσιο..παράξενο περιβόλι



Το περιβόλι 

Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ κάτι μυστικό
κάτι πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού, 
ανθισμένες κερασιές κι απόγευμα ζεστό
και πολύχρωμο χορτάρι, ναι, για ν’ αποκοιμηθώ.

Αμαξάκια κάτασπρα φεύγουν απαλά
και μας φέρνουνε σε σένανε στα μέρη τα παλιά, 
στο γαλάζιο θρόνο σου χρυσό μανδύα φοράς
και σε δυο λιοντάρια ήμερα τα πόδια σου ακουμπάς.

Τόσα χρόνια πάλευα μόνος στα τυφλά
και ταξίδεψα κι αρρώστησα και πέρασα πολλά, 
τώρα όμως πλάι σου και πάλι περπατώ, 

μες στα χρώματα του κήπου σου και δίπλα στο νερό.

Αμαξάκια κάτασπρα φεύγουν απαλά
και μας φέρνουνε σε σένανε στα μέρη τα παλιά, 
κοντά μου φωσφορίζοντας σκύβεις και με φιλάς, 
για τη νύχτα με σκεπάζεις, ναι, και με παρηγοράς.

(Στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Διονύσης Σαββόπουλος-Το περιβόλι του τρελού)





  οι κόποι ..δίνουν καρπούς..
 βήμα εμπρός..


να χαμογελάς..
να θυμάσαι..
να αντέχεις..

Ιω

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου