Μην το καθυστερείς..

"Ας αντισταθούμε στην εποχή του φόβου.. της ονειροκτονίας.."

έλεγε ο τίτλος.. μιας ανάρτησης..

της έλλειψης ανθρωπιάς... θα τολμήσω να συμπληρώσω.. 

μέρες κρίσης..οικονομικής.. μα πρωτίστως ηθικής..

είναι χρόνια που άφησα πίσω την πατρίδα μου τη Μακεδονία.. γονείς.. αδέρφια.. γιαγιάδες .. συγγενείς .. κουμπάρους.. φίλους...

οικονομική μετανάστρια και εγώ.. εσωτερικού...

η έλλειψή τους δεν "καταπίνεται" όσα χρόνια και να περάσουν..

σκληραίνεις.. αλλά προχωράς..

σήμερα πήρα την αγαπημένη μου γιαγιά .. κλείνοντας το τηλέφωνο..

μου είπε.. "σε ευχαριστώ που με θυμάσαι, που δε με ξεχνάς"...

δαγκώθηκα.. μια γυναίκα 90 ετών.. να ευχαριστεί εμένα...

και εγώ να μην μπορώ να είμαι κοντά της να προσφέρω..

τώρα που με χρειάζεται..

 να ανταποδώσω όλα όσα...

 τόσα χρόνια απλόχερα μου προσέφερε..

τα παραμύθια, τα χάδια, τα φαγητά, την περιποίηση.. όλες τις μυρωδιές τους ήχους, 

τις γεύσεις, τις εικόνες..

χάρη στις οποίες σήμερα.. είμαι αυτή που είμαι.. "μια τζίντα"..

άραγε θα προλάβω να τη ξαναδώ..;

(Τα φορτηγά καράβια συλλογίζομαι - Μίλτος Πασχαλίδης)

να κλείσω στην αγκαλιά μου το αγαπημένο μου "παλιό σκαρί"..;

αυτοί οι υπέροχοι πολιτικοί παρέα με τις δικές μας λανθασμένες επιλογές τόσων χρόνων..

 με ανάγκασαν να απομακρυνθώ απ'τις ρίζες μου..

να απλώσω ρίζες λίγο πιο μακριά.. για να βρω τροφή και ήλιο..

θα συνεχίσω όμως να ονειρεύομαι και να μη φοβάμαι..

οι ρίζες μου θα γίνουν δυνατές.. και θα "τινάξουν"στον αέρα όποιο ανήθικο εμπόδιο

 βρουν στο δρόμο τους.. όπως τινάζουν το τσιμέντο και τα "μπάζα"..

μόλις κλείσεις τον υπολογιστή σου.. σήκωσε το τηλέφωνο.. και πάρε..

μην το καθυστερείς..

πάρε τη μάνα σου, τον πατέρα, τη γιαγιά, το βαφτιστήρι, τον φίλο..

τη θεία που ζει μόνη της.. τον άνθρωπό σου..

κάποιον που θα χαρεί να σε ακούσει..

πες ένα καλό λόγο... ξόδεψε 5' απ' το χρόνο σου..

θα δώσεις χαρά, ελπίδα..

μπορεί.. να κάνεις κάποιον ... να σταματήσει να φοβάται..

ή κάποιον να αρχίσει να ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ξανά..

να χαμογελάς..

να ονειρεύεσαι..

Ιω